De een noemt pornoverslaving echt een verslaving, de ander beoordeelt het als een slechte gewoonte. Volgens de criteria van verslavingen is het pas zorgelijk als je het dwangmatig moet doen, je er niet mee kunt stoppen en dat het functioneren wordt beïnvloed. Maar christenen leggen de lat op een ander punt. “Vanuit je geloof kan het wel degelijk een probleem vormen”, aldus verslavingsarts Sjacco van Iwaarden van De Hoop ggz.
Volgens Sjacco van Iwaarden kijkt of keek 98 procent van de mannen met enige regelmatig naar porno. Bij 3 tot 6 procent is het een verslaving te noemen, terwijl het bij christenen iets hoger ligt. “Dan gaat het richting de tien procent.”
Hoe moet je hier nou mee omgaan? Volgens Van Iwaarden speelt schaamte een grote rol bij een pornoverslaving. “De drempel om hulp te zoeken is heel hoog.” Er zijn verschillende routes die je kunt bewandelen, een daarvan is om anoniem hulp te zoeken via Stichting Chris. Van Iwaarden stelt dat het lastig om er zelf mee te stoppen en dat het daarom beter is om hulp te zoeken. Door middel van cognitieve gedragstherapie kun je er samen met een arts aan werken. Soms komt er medicatie bij kijken, maar dat is bij een minderheid van de gevallen.
Dit artikel verscheen eerder bij Groot Nieuws Radio.