Elke maandag hebben we een weekopening op de afdeling. Onlangs deelde een collega haar levensverhaal. Een voormalig cliënte, die de afgelopen jaren als werkervaringsdeelnemer had gewerkt. Ze vertelde over de weg van verslaving naar herstel.
Ik betrapte mezelf erop dat ik helemaal voorover leunde om te luisteren. Net als de andere collega’s hing ik aan haar lippen. Wat een voorrecht om woorden te horen van een vrouw die ik al wel als collega heb leren kennen, maar die ik nog niet eerder met zoveel woorden haar verhaal heb horen vertellen. Ik was zo trots op haar! Want hoe kwetsbaar is dat, je gebroken levensverhaal delen. Hoe dapper om dit te doen! Haar verhaal raakte me op vele manieren.
"Hoe kwetsbaar is dat, je gebroken levensverhaal delen. Hoe dapper om dit te doen! Haar verhaal raakte me op vele manieren."
Ze beschreef de zeven jaren die nodig waren om te komen van een verslaafde vrouw, vol boosheid en agressie tot een sterke vrouw, vrij van verslaving, met zin in het leven, met perspectief op werk en hersteld van zoveel wat ooit was gebeurd.
Een tijdje terug liet ze me dankbaar een foto zien, op het eerste gezicht niet zo bijzonder: een nieuwe foto van haar met haar ouders. Na zeven jaar konden ze weer tot elkaar komen en samen lachend op de foto staan. Deze foto was een wonder.
Dankbaar heb ik geluisterd naar het hele verhaal. Wat mij zo trof was de rol die zoveel mensen hebben gespeeld in haar weg naar herstel. Familie, vrienden, andere cliënten, begeleiders, collega’s, zelfs onze eigen voorzitter van de Raad van Bestuur. Wat hebben we elkaar toch hard nodig om vol te houden! Ik moest denken aan de bekende uitspraak ‘it takes a village, to raise a child’. In dit geval om de weg naar herstel te kunnen gaan! Dat doe je niet alleen, dat kan je niet alleen.
Ze liet ons als afsluiting een lied horen: hoe mooi en hoe heerlijk, als wij als familie, als broers en als zussen, om elkaar geven. Wat is het een voorrecht om gemeenschap van God te zijn, het leven met elkaar te delen. God, wat ben ik hier dankbaar voor en wat gun ik dat iedereen!
Fennegien Wietses, corporate communicatie manager bij De Hoop ggz
(Deze column verscheen in het Nederlands Dagblad van 25 januari 2020.)