Als team van ‘De Hoop’ hebben we de goede gewoonte om iedere week een bidstond te houden. Een kostbaar moment waarop we een stukje van ons geloofsleven met elkaar delen in relatie tot ons werk en onze cliënten. We aanbidden en zingen. In onze gebeden brengen we onze cliënten, elkaar en ons werk voor God.
‘God maakt vrij’ zongen we een paar weken terug. Diezelfde middag sprak ik een aantal cliënten die zich bepaald niet vrij voelden. Zij voelden zich zo machteloos staan tegenover zichzelf en anderen. Een persoonlijkheidsprobleem dat hen steeds weer in de zelfde valkuil lokte. Hun probleem met het kijken naar porno. Zo afhankelijk zijn van waardering dat een beetje kritiek voelt als een doodsteek. Niet zelden worden moeilijkheden ervaren als iets wat je overkomt.
Het zijn, in het algemeen, gelovige mensen die ik tref. Mensen die het van God verwachten. En dat mag. God maakt immers vrij? Maar toch. In individuele gesprekken, in een groep kan de stemming soms zomaar negatief worden ten aanzien van de hulpverlening en God. ‘Wat helpt het allemaal?!’
"Ik weet dat het helpt om in alle gevoelens van uitzichtloosheid en ellende, die ook een deel van mijn leven zijn, naast de ander te gaan staan."
Als hulpverlener voel ik dan ook de zuigkracht van uitzichtloosheid en mijn opstand daartegen. Het moet toch mogelijk zijn om samen een stapje te zetten in een andere richting, een beetje vrij te worden van somberheid die ook mij te pakken kan nemen.
Ik weet dat het helpt om in alle gevoelens van uitzichtloosheid en ellende, die ook een deel van mijn leven zijn, naast de ander te gaan staan. En samen de storm te doorstaan. Na het vuur van de angst en de storm van intens gevoeld verdriet komt de stilte van de rust en het delen met elkaar. Dan ontstaat er vaak ruimte en perspectief om iets meer vrij te raken van de pijn uit het verleden dat zo kan belemmeren in het functioneren nu. Het verdiept uiteindelijk de relatie met jezelf, de ander en God. Voor onze cliënten, en wellicht voor ons allemaal, vaak een lange weg. Op die weg mag ik met die ander een stukje meelopen naar meer vrijheid, ook in God. In die hoop leven wij.
Harrie Fokkens, psychotherapeut polikliniek De Hoop ggz
(Deze column verscheen in het Nederlands Dagblad op 30 juni 2018)